een storm

heb je het wel eens beluisterd
dat een hart haast werd verscheurd
daar, waar zoveel onbeschrijflijks
en verdrietigs was gebeurd?
werd het je misschien ook duid'lijk
hoe beperkt je eig'lijk was
toen de wond die zoveel pijn bracht
door jouw woorden niet genas?

heb je het wel eens ervaren
dat je zinnen hebt gezegd
met de allermooiste woorden
daarin hart'lijk neergelegd
dat je troostrijke gedachten
welgemeend naar voren bracht
en de ander toch vergeefs nog
op het wonder heeft gewacht?

heb je het toen ook begrepen
dat je beter stil kunt zijn
en gewoon probeert te voelen
hoeveel angst er is en pijn?

als je dan de storm hoort gieren
over 'n woeste levenszee
sla je arm maar om die ander
zeg eens niets en huil slechts mee
 
fd

home