Zo'n huisje Zo'n oud, vervallen huisje, met weemoed overlaân, wie kan nog ooit verhalen hoe men hier heeft bestaan, geworsteld en gebeden, gelachen en geschreid. Het huilt als prooi der jaren, gestriemd door storm en tijd. MIsschien dat straks een dragline het met geweld vermoordt en wordt waar vrede woonde de stilte ruw verstoord. Dan staat er op dit plekje één roos die kleurrijk bloeit, die zegt: "Hier zijn  mijn ouders eens samen opgegroeid!" home       volgende