goudbestoven straten

in de goudbestoven straten
loop ik eindelijk bevrijd
van ondragelijke lasten
in de wijde eeuwigheid
ongebonden aan de moeiten
die mij tergden met hun pijn
voel ik me verlost omdat ze
niet meer in mijn wereld zijn

in de goudbestoven straten
van wat hier de hemel heet
is tot sterf'lijk stof geworden
wat mijn ziel vaak openreet
ik ben blij, hier zijn geen nachten
maar een diamanten schijn
en ik weet dat dood en afscheid
niet meer in mijn wereld zijn

in de goudbestoven straten
ga ik als in dromen voort
niets herinnert nog aan 't oude
in dit godgeheiligd oord
ik ben kind, Hij is mijn Vader
en door zoveel rijkdom klein
merk ik dat de twijfels aan Hem
niet meer in mijn wereld zijn! 

fd

home