onze jeugd

soms zie ik in gedachten
veel jong'ren voor me staan
ze zijn reeds lang geleden
bij ons vandaan gegaan
het kan nog steeds niet wennen
dat wij ze niet meer zien
en meen'ge moeder zegt vaak:
"je weet maar nooit...misschien!"

maar wat is onze opdracht
en onze heil'ge taak
of vinden wij hun weggaan
slechts een verloren zaak?
 misschien met iets meer liefde
begrip, gemeenschapszin
gaan zij in plaats van verder
weer de gemeenschap in

bedenk, mijn broeder, zuster,
het is misschien uw kind
dat door 't gebed van and'ren
het vaderhuis weer vindt
schenk ze daarom uw aandacht
en toon ze metterdaad
dar er een God van liefde
steeds op de uitkijk staat

fd

home