eng'lenkoren

't is wonderlijk dat stil en ongezien
zovele eng'len met ons leven
en in het onuitsprekelijk verdriet
met liefdeblijken ons omgeven
ze steunen ons als na de laatste strijd
wij ons nog nauw'lijks opwaarts richten
en dragen ons dan stil naar boven toe
naar 't land waar zonnen hemels lichten

't is wonderlijk dat stil en ongezien
ook jou omringen eng'lenkoren
en als je in de eindstrijd stil kunt zijn
zul je hun welkomstlied reeds horen
ze wenken je en niemand die het ziet
slechts jij kunt hen in 't licht aanschouwen
en blij die liefdevolle wijs verstaan
van overgave en vertrouwen

't is wonderlijk, maar in jouw levensnacht
gaan reeds de hemeldeuren open
mijn lieve vriend, je wordt door God verwacht
je mag op Zijn ontferming hopen
als hier het nachtfloers je heeft toegedekt
dan zul je daar in 't licht ontwaken
geeft God jou de beloofde levenskroon
en mag je 't eeuwig leven smaken

fd

home

(bij het levenseinde van een vriend)