moederhanden

nog voel ik ze, die moederhanden
zo teder strelend mijn gelaat
nog gaat hun warmte in mij branden
een vuur dat nimmermeer vergaat

twee moederhanden die mij droegen
toen ik alleen niet lopen kon
die altijd gaven en nooit vroegen
die zorgden voor de dag begon

twee handen die ik blij aanschouwden
als moeder voor een rein gebed
ze 's avonds innig samenvouwde
en knielde voor mijn kinderbed

wat mij op aard ook zal begeven
dit ene blijft mij altijd bij:
twee handen stil omhoog geheven
een afgebeden woord voor mij!

dat zal mij sterken alle dagen
om steeds weer kind te zijn en klein
want moederhanden blijven schragen
ook nu ze niet meer bij mij zijn

fd