De foto

Ze staat vaak bij zijn foto stil.
Kon hij nu maar iets zeggen,
zijn ene arm die zichtbaar is
stil op haar schouders leggen.
Al sprak hij slechts één simpel woord,
iets waar ze mee kon leven,
wat zou dat aan haar eenzaamheid
een blijde wending geven.

Ze tilt de foto zachtjes op
en kust hem op zijn wangen.
Dan wacht ze trillend om van hem
een teken te ontvangen.
Maar alles blijft zoals het is.
De deur wordt niet geopend.
Zo gaat ze elke dag haar weg,
steeds op een groetwoord hopend.

Vanuit den hoge kijkt God toe.
Hij zou het anders willen
en met een vaderlijk gebaar
haar wrange pijnen stillen.
Dan zegt Hij teder: "Lieve kind,
nog slechts een kleine stonde.
Dan heb je in de eeuwigheid
elkaar teruggevonden!

Frits Deubel

home