De zee Ik heb de zee met haar gevechten, haar brute krachten lang aanschouwd, hoe zij met nietsontziende golven de bange kuststrook heeft benauwd. Ik heb gezien hoe zij vernielde wat haar geweld dorst te weerstaan en toch, na eindeloos geworstel, moest wijken en ten onder gaan. En dagen later zag ik hoe zij in rimpelloze tooi verscheen. Haar woeste drang te overwinnen als door onzichtb're hand verdween. Waar eerst nog angsten triomfeerden was nu slechts een serene zee en met haar ruisende gezangen nam zij mij als op vleug'len mee. Toen dacht ik, zo is nu ons leven. Er zijn soms dagen vol geweld, waarin je denkt voorgoed te zinken en radeloos de uren telt. Maar wacht dan totdat weer het wonder van die verstilde zee geschiedt en je de woorden zult ervaren: zoals het is, zo blijft het niet! home volgende |